Wypadki z udziałem ciągników rolniczych i kombajnów
Z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych wynika, że dozwolona prędkość na drodze powiatowej nr […], którą poruszali się D. D. i J. Ś., wynosiła 90 km/h, pokrzywdzony przy dobrej pogodzie jechał z prędkością mieszczącą się w granicach 73-80 km/h, zaś przed łukiem drogi, na którym doszło do wypadku nie był ustawiony znak drogowy ostrzegający o jakimś niebezpieczeństwie, względnie nakazujący zmniejszenie prędkości jazdy. Trudno w takim wypadku uznać jazdę pokrzywdzonego za brawurową, zwłaszcza gdy nie zostało wyjaśnione, dlaczego zarządca drogi nie uznał, że dla zachowania bezpieczeństwa jazdy przed wspomnianym łukiem drogi należy umieścić znak drogowy nakazujący kierowcom zredukowanie prędkości z dopuszczalnych 90 km/h i to poniżej tej prędkości, z jaką poruszał się pokrzywdzony, względnie znak o charakterze ostrzegawczym.
Wspomniana droga powiatowa nie była drogą jednokierunkową, zatem zapewne została zaprojektowana, zbudowana i oddana do użytku przy założeniu, że bez wykonywania nadzwyczajnych manewrów zapewni bezpieczne wyminięcie się nadjeżdżających pojazdów, których wymiary nie są nienormatywne. Nie jest więc całkiem jasne, dlaczego uznano za pewnik, że jadąc tak jak przed zderzeniem z kombajnem, J. Ś. nie miałby szans, także ze swojej winy, uniknięcia zderzenia również z samochodem osobowym, gdyby taki pilotował kombajn. Jak wcześniej nadmieniono, pokrzywdzony jechał wszak samochodem, którego wymiary, zwłaszcza szerokość, mieściły się w normiei z prędkością, która była wyraźnie mniejsza od dozwolonej na tej drodze. Nie wykazano przy tym, by przed pojawieniem się w polu widzenia kombajnu na drodze zaistniały nietypowe okoliczności nakazujące pokrzywdzonemu jeszcze bardziej zredukować prędkość jazdy.
